Ingeborg Oldenhof is 43 jaar, woont samen met Jean Paul en is mama van Kaj (6jr). Ze is afgestudeerd als logopedist (Hogeschool Rotterdam, 2001) en Orthopedagoog (Universiteit Leiden, 2006). We spraken haar over haar werk als dyslexiebehandelaar bij onze partner Leestalent en over welke impact haar begeleiding heeft op leerlingen en ouders.
Hoe het begon
Nadat Ingeborg de opleiding Logopedie had afgerond en nog bezig was met haar tweede studie Pedagogische Wetenschappen, startte ze 1 à 2 dagen in de week als logopedist in een logopediepraktijk. Ze vertelt hoe haar loopbaan daarna verliep: 'Na het afronden van mijn tweede studie ben ik eerst gaan werken als Ambulant hulpverlener in de Jeugdhulpverlening. Na bijna 5 jaar dit werk gedaan te hebben ben ik weer een tijdje als logopedist in een praktijk gaan werken. Dit was via een vriendin die collega’s zocht. Hier werkte ik veel met kinderen die problemen hadden met lezen en spelling. Regelmatig verwees ik ouders naar de diverse instanties die dyslexie-onderzoek uitvoerden. Zo ook naar Leestalent (toen nog 12 learn). Veel ouders vinden Leestalent fijn, omdat zij na de onderzoeken behandeling geven op de scholen. Dit is een vertrouwde plek voor hun kind, dichtbij, en kinderen hoeven zo niet veel van de lessen te missen.'
Overstap naar Leestalent
'Uiteindelijk ben ik, omdat ik mijn twee opleidingen met elkaar wilde combineren, sinds 2014 bij Leestalent terecht gekomen.' Als we haar naar de reden van haar keuze voor Leestalent vragen, zegt ze overtuigd: 'De verhalen van mijn vriendin over het werk en de organisatie spraken mij aan. Ik solliciteerde en werd dyslexiebehandelaar èn zzp'er. Dit was namelijk de enige mogelijkheid om als dyslexiebehandelaar te kunnen werken bij Leestalent.' 'Ik vond het niet lastig om als zzp'er te starten. Ik kreeg van diverse mensen die al als zzp'er werkten, zowel bij Leestalent als elders, informatie wat ik het beste kon doen en waar ik op moest letten', antwoord ze op de vraag of de overgang naar het zzp-schap soepel verliep.
Ingeborgs eerste opdracht was het behandelen van een aantal leerlingen met dyslexie in de gemeente Lansingerland. 'Dit is een regio waar ik nu nog steeds leerlingen behandel', vertelt ze verder. 'Het is vanaf het begin leuk geweest dit werk te doen, de contacten te leggen en te onderhouden met de scholen. Met name met de leerkrachten en de IB'ers. Omdat ik al een flink aantal jaren rondloop op dezelfde scholen heb ik leuke contacten en zijn de lijntjes kort.'
Dankbaar werk
Als we Ingeborg vragen wat haar werk leuk maakt, twijfelt ze geen moment: 'Wat zo mooi is aan mijn werk is dat ik leerlingen die zichzelf bij de start van de behandeling dom vinden, omdat het lezen en spellen niet lukt, kan laten inzien dat ze allesbehalve dom zijn. Door middel van het oefenen, de psycho-educatie en het laten opdoen van succeservaringen zie je het zelfvertrouwen groeien. Ze gaan inzien wat ze wèl kunnen en ze voelen dat ze veel kunnen bereiken.'
En ouders? 'Ouders zien hun kind thuis opbloeien en koppelen dit terug aan mij. Ze zijn hier zó blij mee! Kinderen die lezen in eerste instantie stom vinden (want dit is moeilijk) en uit zichzelf nooit een boek pakken, gaan opeens thuis uit zichzelf lezen. Al is het 'maar' een Donald Duck. Ze merken dat het oefenen effect heeft en dat ze het lezen makkelijker gaan vinden. Sommige kinderen vinden het lezen zelfs uiteindelijk echt leuk. Ze durven het zelfs aan om mee te doen met de voorleeswedstrijden van school. Dat is toch fantastisch!'
Kinderen zijn de toekomst
Heeft Ingeborg een toevoeging richting professionals, die ertoe kan doen om zich aan te sluiten bij Leestalent om kinderen te helpen met hun dyslexie? Natuurlijk heeft ze die. 'Kinderen zijn de toekomst, onze toekomst! Het is zo mooi, meestal dankbaar en bevredigend om kinderen, die onzeker zijn en zoveel problemen ondervinden met het lezen en schrijven, te begeleiden in hun weg naar het krijgen van zelfvertrouwen en minder problemen. Om ze het waardevolle gevoel mee te geven dat ze in hun toekomst kunnen bereiken wat ze willen en dat het hebben van dyslexie je niet hoeft te belemmeren.'
